เดิม วัดกลาง สร้างในปี พ.ศ.๒๓๒๒ เมื่อครั้งที่พระบรมราชาพรมมา เจ้าเมืองมรุกขนคร ได้ย้ายเมืองจากปากห้วยบังฮวก มาตั้งอยู่ที่บ้านหนองจันทร์ พ.ศ.๒๓๒๙ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ได้เปลี่ยนชื่อเป็น เมืองนครพนม พ.ศ.๒๓๓๗ พระบรมราชาพรหมมา ได้สิ้นชีพตักษัย เมื่อครั้งยกทัพไปช่วยเมืองเชียงใหม่ พ.ศ.๒๓๓๙ พระบามสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ได้แต่งตั้งพระศรีเชียงใหม่ สุดตา เป็นเจ้าเมืองนครพนม ในที่พระบรมราชา สุดตา พ.ศ.๒๓๔๐ พระบรมราชา สุดตา ได้ย้ายเมืองจากบ้านหนองจันทร์ มาอยู่ที่บ้านน้อยโพธิ์คำ คือบริเวณคุ้มวัดกลางในบัจจุบัน และได้สร้างวัดขึ้น เพื่อเป็นหลักในทางพระพุทธศาสนา และเป้นที่ถวายน้ำพิพัฒน์สัตยา แล้วนำชื่อวัดกลางมาใช้จนกระทั่งถึงทุกวันนี้ 
    สิ่งศักดิ์สิทธิ์ในวัดกลาง  พระองค์ตื้อ หรือหลวงปู่ตื้อ พระพุทธรูปปูนปั้นเป็นปางมารวิชัย ศิลปะล้านช้าง หน้าตักกว้าง ๘๕ นิ้ว สูงจากฐานถึงยอดเศียร ๑๒๑ นิ้ว สร้างในปี พ.ศ.๒๓๒๒ คือปีที่สร้างเมืองมรุกขนคร ที่บ้านหนองจันทร์เมื่อย้ายเมืองมา จึงย้ายพระองค์ตื้อมาด้วย นำมาประดิษฐานในอุโบสถ พระองค์ตื้อได้รับการบูรณะลงรักปิดทองคำเปลว มีพุทธลักษณ์ที่สวยงาม ผู้ที่มากราบไหว้จะเป็นศิริมงคลแต่ชีวิต มีความเจริญรุ่งเรือง บนบานสิ่งใดมักจะได้สมความมุ่งมาดปรารถนา พระสังกัจจายน์ พระพุทธรูปปูนปั้น ศิลปะล้านช้าง หน้าตักกว้าง ๔๔ นิ้ว สูง ๕๒ นิ้ว สร้างในปี พ.ศ.๒๓๒๒ พร้อมกับพระองค์ตื้อ เมื่อย้ายเมืองมาจึงย้ายพระสังกัจจายน์มาด้วย นำมาประดิษฐานในหอไตร ผู้ที่มากราบไหว้จะมีโชคลาภ ร่ำรวยเงินทอง