วัดปรือใหญ่ เลขที่ ๓๘ หมู่ที่ ๑ ตำบลปรือใหญ่ อำเภอขุขันธ์ จังหวัดศรีสะเกษ  เดิมเรียกว่าวัด              “วัดพรหมสิทธิ์ ”  เหตุที่ตั้งชื่ออย่างนี้เนื่องจากว่า  เดิมทีนั้นวัดแห่งนี้มีวัตถุโบราณอันศักดิ์สิทธิอยู่ชิ้นหนึ่ง  คือรูปเศียรพระพรหม  สันนิษฐานว่าน่าจะปั้นหรือแกะสลักมาจากเกสรดอกไม้   เป็นศิลปะแบบพื้นเมืองไม่ประณีตนัก   แต่มีความศักดิ์สิทธิมาก  ถึงขนาดว่าเวลาชาวบ้านในละแวกนี้หมดที่พึ่งก็จะพากันมาบนบานศาลกล่าวตามความเชื่อที่มีมาแต่ดั้งเดิม   รวมทั้งยังเป็นที่ดี่มน้ำสาบานเพื่อความซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อกันและกัน ซึ่งส่วนมากก็จะสำเร็จสมความปรารถนา  อีกอย่างหนึ่งสันนิษฐานว่า เดิมทีเดียวคงจะเรียกว่า “วัดพรหม-ศักดิ์สิทธิ์”   แต่ต่อมาการเรียกชื่อก็สั้นลงคงเหลือแต่เพียงคำว่า “วัดพรหมสิทธิ์”
ครั้นต่อมา  ราวพุทธศักราช   ๒๕๑๐   เศียรพรหมก็ถูกโจรกรรม  หายไปจากวัด ( เนื่องจากสมัยก่อนนั้นไม่มีการระมัดระวังดูแลรักษาของเก่าของโบราณมากนัก   มารู้ว่าถูกโจรลักไปก็ต่อเมื่อถึงวัดสงกรานต์แล้วพากันมาสรงน้ำพระซึ่งโดยปกติของทุกปีก็จะมีการนำเศียรพระพรหมออกมาแห่พร้อมกับพระพุทธรูปด้วย     แต่เมื่อหาไม่เห็นก็จึงได้รู้ว่าถูกโจรลักไปขายให้กับนักสะสมของเก่า   ซึ่งต่อมาไม่นานก็ทราบว่าพวกที่ลักเศียรพระพรหมไปขายนั้นได้เสียชีวิตทีละคนสองคน
วัดปรือใหญ่เคยย้ายไปตั้งที่บริเวณใกล้บ้านตาเบ๊าะ (บริเวณด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ) อยู่ครั้งหนึ่งแต่ถูกไฟไหม้ศาลาซึ่งมุงด้วยหญ้าคา   จึงได้ย้ายกลับมาตั้งอยู่ที่เดิม  คือที่ตั้งอยู่ในปัจจุบัน