ประวัติวัดโพนทอง
        บ้านโพนทอง  สมัยเมื่อเป็นเมืองเหมราฐธานี  เข้าใจว่าวัดคงอยู่ที่คุ้มบ้านใต้  ที่มีต้นโพธิ์ปรากฏอยู่  ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว  เมื่อสมัยบ้านโพนทองอยู่บ้านเก่า  วัดแรคงอยู่ที่นานายสง ไชยส่ง  ซึ่งเมื่อก่อนมีต้นโพธิ์อยู่  ๒  ต้น  ติดกับนาใหญ่  โบสถ์ไม่มี  ใช้สีมาน้ำ  ที่หนองสิมเทิงและหนองสิมใต้  ภายหลังจึงได้สร้างโบสถ์  ก่อด้วยอิฐถือปูนที่บ้านเก่าใกล้ต้นมะม่วงกะสอ  เมื่อย้ายบ้านมาอยู่ที่ดอนเมืองในปัจจุบันนี้  ได้สร้างวัดขึ้นทางทิศใต้ของบ้านโนนทางทิศตะวันออกของบ้านใน  ได้แก่วัดปัจจุบันนี้  การสร้างโบสถ์มี  ๔  ยุคด้วยกัน  คือ  ยุคแรกใช้สีมาน้ำ  โดยขุดสระขึ้นภายในวัดด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือ  แล้วปลูกโรงอุโบสถในสระนั้น  ใช้เป็นที่ทำสังฆกรรมของสงฆ์  สระนั้นจึงเรียกว่าหนองสิมจนตราบเท่าทุกวันนี้  ยุคที่ ๒  โบสถ์ก่ออิฐถือปูน  ฝาผนังด้านหลังปิดทึบ  ด้านหน้าเปิดฝาผนังทั้ง  ๒  ข้าง  ทำเป็น  ๓  ตอน  ตอนติดกับด้านหลัง  ทำทึบ  ตอนถัดมา  ทำลดต่ำมาเป็น  ๒  ลด  จนถึงด้านหน้า  เพื่อไม่ต้องใช้หน้าต่าง  มีทางขึ้นด้านเดียว  โบสถ์นี้สร้างขึ้นในสมัยหลวงปู่อุปัชฌาย์ศรีเป็นเจ้าอาวาส  และมีนางเทพมณีภรรยาของท้าวไชย  บุตรพระเทพวงศา (บุญเฮ้า) เป็นผู้อุปถัมภ์  ยุคที่  ๓  โบสถ์ก่อด้วยอิฐถือปูนปิดทั้ง  ๔  ด้าน  มีหน้าต่างด้านข้าง  ด้านละ  ๑  หน้าต่าง  มีประตูและบันไดขึ้นทางด้านหน้า  สร้างโดยช่างญวน  เริ่มปั่นอิฐเมื่อปี  พ.ศ.๒๔๗๔  สร้างเสร็จเมื่อปี  พ.ศ.๒๔๗๕  สมัยพระมีและพระจันทร์  เป็นผู้ดูแลวัด  นายเคน  ไชยเสริฐ    เป็นกำนัน  นายชาลี  เจริญรัตน์  เป็นมัคนายก  สร้างโดยทนของชาวบ้าน  โดยไม่ได้เรี่ยไรเลย  ยุคที่  ๔  คือโบสถ์หลังปัจจุบันนี้  รากฐานก่อด้วยอิฐถือปูน  เสาและเพดานเทคอนกรีต  เสริมเหล็กฉาบปูน  ฝาผนังก่ออิฐถือปูน  หลังคาตัดเป็น  ๒  หลังซ้อน  หลังละ  ๓  ลด  มีมุขทั้งด้านหน้าและด้านหลัง  มุงกระเบื้องเคลือบชนิดกาบกล้วย  ประดับช่อฟ้าใบระกา  เสามุขทั้งด้านหน้าและด้านหลัง  ๘  ต้น  ปิดกระเบื้องโมเสดสีน้ำเงิน  เสียใจที่ไม่เป็นกระเบื้องโมเสดสีทอง  ตามที่ผู้เขียนสั่ง  มีประตูทั้งด้านหน้าและด้านหลัง  มีหน้าต่าง  ๖  ช่อง  ก่อซุ้มเบื้องบนทุกช่อง  ทั้งประตูและหน้าต่าง  บานประตูมีหน้าต่างทำด้วยไม้แดงสลักลวดลายสวยงาม  หน้าบันทั้ง  ๒  ด้าน  ปั้นลวดลายด้วยปูนอย่างประณีตบรรจง  มีบันไดพญานาคขึ้นทั้งด้านหน้าและด้านหลัง  พื้นชั้นในและระเบียงตลอดถึงบันได  ปูหินขัด  ฐานโบสถ์มีความยาว  ๑๕.๗๐  เมตร  กว้าง  ๖.๑๐  เมตร  สูง  ๑๓.๘๐  เมตร  นายช่างไพฑูรย์  แก่นสาร  เป็นผู้ออกแบบและตรวจการก่อสร้าง  วางศิลามงคลเมื่อวันที่  ๒๘  เดือนตุลาคม  พ.ศ.๒๕๒๒  ยกช่อฟ้าเมื่อวันที่  ๗  เดือนมิถุนายน  พ.ศ.๒๕๒๓  สร้างเสร็จเมื่อเดือนธันวาคม  พ.ศ.๒๕๒๕  และได้สร้างกำแพงแก้วรอบโบสถทั้ง  ๔  ด้าน  ก่ออิฐถือปูน  เสาเทคอนกรีตเสริมเหล็ก  ยาวด้านละ  ๓๒.๐๒  เมตร  กว้างด้านละ  ๑๔.๒๐  เมตร  สูง  ๑.๓๐  เมตร  สำเร็จเมื่อเดือนกุมภาพันธ์  พ.ศ.๒๕๒๖  รวมเวลาสร้างโบสถ์  ๓  ปีเศษ  และปรับพื้นสร้างกำแพงแก้วอีก  รวมเวลาทั้งสิ้น  ๔  ปี  ๒  เดือนเศษสิ้นเงินค่าก่อสร้างรวมทั้งสิ้น  ๙๔๐,๘๗๖.๓๘  บาท  (เก้าแสนสี่หมื่นแปดร้อยเจ็ดสิหกบาทสามสิบแปดสตางค์)  ในสมัยหลวงพ่อมุล  อิสฺสโร  เป็นเจ้าอาวาส  ปัจจุบันมี  พระครูสุวรรณธรรมโสภิต  เป็นเจ้าอาวาส